Umowa o wynajem

Tydzień 1+2+3

Mroki nieświadomości i wybiórczych wspomnień.
Owulacjo, ty cholero, dzięki wielkie, ale nie muszę cię czuć aż TAK wyraźnie.
Dni w kalendarzyku skreślane oślinionym w ustach ołówkiem.

Tydzień 4

Wku***w do sześcianu.

Drażliwość na poziomie nadwrażliwości użądlonej w zadek skwaśniałej primadonny.

A propos kwaśności – pyszne te marynowane pieczarki. P-r-z-e-p-y-s-z-n-e!

Trzy słoiki w dwa dni.

Złośliwe przytyki (ja) vs. skóra jak na nosorożcu (O.), tajony instynkt zabójcy (ja) vs. anielska cierpliwość (O.)

Nie ogarniam – istnieje ten facet naprawdę czy to fantom?

Tydzień 5

Wku***wu ciąg dalszy.

Oczekiwanie na czerwoną łachudrę w poczuciu beznadziejnego „i tak przylezie, po kiego robić sobie nadzieję…”

Półka z biustem dolega i nie daje zapomnieć, że klatka piersiowa u kobiet jest wypukła i potrafi dać do wiwatu.

Test.

Oszołomienie.

Niedowierzanie.

Drobiazgowa analiza każdego miniskurczu.

Spaaaaać…

Ziew.

( w przerwie kolejne dwa słoiki marynowanych pieczarek plus sagan marynowanej papryki - palcami prosto do gęby! szkoda czasu na szukanie widelca...- plus Haribo w kwaśnym wydaniu – nadludzkim wysiłkiem powstrzymuję się od wylizania celofanu z kwaśnych resztek i wypicia octowej zalewy ze słoików po marynatach)

Tydzień 6

Tête-à-tête z ginekologiem.

Kończyny z galarety, mózg z galarety.

Kolejna paczka Haribo.

Żelatyna opanowała wszechświat.

Dogłębna analiza każdego parametru życiowego w kontekście nowo zyskanej Świadomości.

Internet kopalnią wiedzy pożądanej, ale jeszcze bardziej – NIEchcianej.

Dr Gugiel jest gupi. Nic się nie zna na psychice kobiety z ciężarnym zapaleniem opon, powłok i neuronów.

Embargo na dostawę kolejnych informacji.

Biust – czuć. Szczególnie nocą, wybudzam się przy każdorazowej zmianie pozycji.

Nerwica. Ambiwalentne uczucia. Strach. Poczucie, że ale ja się przecież nie nadają na matkę! (acha, rychło w czas te refleksje...)

Duphaston łykany jak landrynki.

Sikanie – nie sądziłam, że można TYLE razy dziennie ganiać do toalety (!)

Spaaaaać…

Ziew, 
ziew, 
i jeszcze raz zieeeew.

Tydzień 7

Nudności.
Co za durne słowo... 
I czego się, głupia babo, cieszyłaś, że mdłości cię ominęły?

Oddaję światu, com zdążyła pobrać chwilę wcześniej przewodem pokarmowym.
Nowy wymiar pokojowego dizajnu - miska przy łóżku. Na wszelki wypadek.

Nie czytam głupot w internecie.

Nie muszę .

Wystarczy, że ROZMYŚLAM  o tym, co zdążyłam przeczytać jeszcze przed nałożeniem na komputer szlabanu, blokady rodzicielskiej i łańcucha z kłódką i szyfrowanym kodem.

Żeby przestać rozmyślać, trzeba by strzelić sobie z kuszy w potylicę.

Sikam.

Śpię.

Czekam.

Sikam.

Jem.
Minęła dopiero godzina od śniadania, a mnie z głodu żołądek już przyrósł do kręgosłupa!

W magazynach, sklepach, wytwórniach i hurtowniach dziki popłoch - Haribo lada dzień wyjdzie. Marynowanych pieczarek już nie ma. Trzeba będzie importować z Chin. Ostał się jeno słoik z papryką w occie i piri-piri wypalające dziury w przełyku.

Mlask.

Hormonalny drenaż mózgu.
Mówcie mi: Droga Niekonsekwencjo.
Płaczę na komediach, wylewam potoki łez podczas lektury krwistych kryminałów, zaś z doskonałą obojętnością oglądam rozczulające (w zamyśle reżyserów i producentów), ckliwe dzieła światowej kinematografii.
Dzieci w reklamach też mogę oglądać(!) - zupełnie nie dociera do mnie, że właśnie wyprodukowaliśmy zalążek małego, najprawdziwszego w świecie Człowieka...



Tydzień 8

Wizyta u lekarza.
Wyczekana z tyłkiem na szpilkach, obgryzaniem paznokci i nerwowym drganiem powieki.
Okupiona stresem oczekiwania, huśtawką, a raczej rollercoasterem hormonalnie wygenerowanych nastrojów (święty by nie zdzierżył...) i szlochami, które wyżłobiły mi zmarszczki, które to z kolei chyba tylko dr Szczyt będzie umiał mi wyprasować w swojej lśniącej luksusem klinice.
O. od moich szlochów ma za to zmarszczki na mózgu - tego Szczyt mu nie naprawi...

Jeśli zemdleję z nerwów w tramwaju, nie dotrę na umówioną wizytę i przełożą mi ją na niewiadomopsiakrewkiedy!

Postanawiam więc nie mdleć i dotrzeć. Postanawiam nie zwymiotować na asystentkę oczekującego mnie znachora choć moja silna wola w tym temacie ma doprawdy zerowe znaczenie. 
Postanawiam też nie zaciskać szczelnie powiek.


Dzięki temu WIDZĘ na monitorze jak w ponad dwa tygodnie temu oglądanym na ekranie pęcherzyku ciążowym kręci się mały Lokator.


Zaś malutkie serce Lokatora młóci szaleńczo krew uderzając 157 razy na minutę.

!



"Umowa o wynajem M1 położonego w trzewiach obywatelki Leśnej będzie obowiązywała do 23 czerwca przyszłego roku. Wypowiedzenie umowy może nastąpić na dwa tygodnie przed ww. terminem. W wyjątkowych przypadkach wynajem może potrwać też dwa tygodnie dłużej. Nie zaleca się jednak przeciągania pobytu ponad miarę, jako że wynajmująca dysponuje ściśle określoną rezerwą psychicznej wytrzymałości, jej lokum zaś ściśle określonym maksymalnym metrażem."



Ktoś tu doskonale wiedział jaki dokładnie prezent chciałby otrzymać z okazji pierwszego w swoim życiu Dnia Ojca...:)